در بیشتر موارد، مواد اصطکاکی بر روی فلزات مختلف ساییده می شوند. عموماً اعتقاد بر این است که در شرایط اصطکاک، موادی که ضریب اصطکاک آنها بیشتر از 0.2 باشد، مواد اصطکاکی نامیده می شوند.

با توجه به ویژگی های اصطکاک آن، مواد به مواد با ضریب اصطکاک کم و مواد با ضریب اصطکاک بالا تقسیم می شوند. مواد با ضریب اصطکاک کم که به عنوان مواد ضد اصطکاک یا مواد روان کننده نیز شناخته می شوند، برای کاهش تلفات توان در حرکت مکانیکی، کاهش سایش و افزایش طول عمر قطعات مکانیکی استفاده می شوند. موادی که ضریب اصطکاک بالایی دارند به عنوان مواد اصطکاکی نیز شناخته می شوند.

با توجه به عملکرد کار، می توان آن را به دو دسته مواد اصطکاکی تقسیم کرد: انتقال و ترمز. به عنوان مثال، صفحات کلاچ گیربکس، نیروی تولید شده توسط موتور را از طریق اتصال و جدا شدن سطوح اصطکاک کلاچ در بسته کلاچ به چرخ های محرک منتقل می کند، به طوری که خودرو شروع به حرکت می کند. لنت‌های ترمز (تقسیم شده به لنت‌های ترمز دیسکی و درام)، لنت‌های ترمز از طریق مکانیسم ترمز خودرو به دیسک ترمز (درام) متصل می‌شوند تا خودرو در حال حرکت را کند یا متوقف کنند.

2. با توجه به شکل محصول، می توان آن را تقسیم کرد لنت ترمز (نوع دیسکی، نوع درام)، تسمه ترمز، لنت ترمز، دیسک کلاچ و لنت اصطکاک همسانگرد. دیسک صاف و درام خمیده است. لنت ترمز (کفش ترمز قطار، سکوی روغن) یک محصول منحنی است، اما ضخیم تر از لنت ترمز منحنی معمولی است و از 25 تا 30 میلی متر متغیر است. نوارهای ترمز معمولاً در ماشین آلات کشاورزی و ساختمانی استفاده می شوند و مواد اصطکاکی نرم هستند. صفحات کلاچ معمولا اقلام حلقه ای شکل هستند. دیسک های اصطکاکی ناهمگن عمدتاً در ماشین آلات مختلف ساختمانی مانند پرس های اصطکاکی، بالابرهای الکتریکی و غیره استفاده می شوند.

3. با توجه به مواد محصول، می توان آن را به دو دسته تقسیم کرد: مواد اصطکاکی آزبست و مواد اصطکاکی غیر آزبست.

یکی، مواد اصطکاکی آزبست به دسته های زیر تقسیم می شوند: یکی، مواد اصطکاکی الیاف آزبست، همچنین به عنوان مواد اصطکاکی مخملی آزبست شناخته می شوند. تولید: لنت های ترمز مختلف، لنت کلاچ، لنت ترمز مصنوعی قطار، تسمه های لاستیکی مخملی آزبست، و غیره ب، مواد اصطکاک خطی آزبست. تولید: صفحات کلاچ زخمی، مواد اصطکاک نخ آزبست خرد شده، و غیره ج، مواد اصطکاک پارچه آزبست. تولید: تولید لنت ترمز ماشین حفاری چند لایه، تسمه ترمز، پانل کلاچ، و غیره د، مواد اصطکاکی بافته شده آزبست. تولید: ساخت نوارهای ترمز آغشته به روغن یا آغشته به رزین. ترمزهای دکل نفتی و غیره ب. مواد اصطکاکی غیر آزبست به دسته های زیر تقسیم می شوند: یک، مواد اصطکاکی نیمه فلزی. لنت ترمز دیسکی برای خودروها و وسایل نقلیه سنگین. ترکیب مواد معمولاً شامل حدود 30 تا 50 درصد فلزات آهنی است (به عنوان مثال الیاف فولادی، پودر آهن کاهش یافته، پودر فوم آهن). بنابراین، مواد اصطکاکی نیمه فلزی پیشنهاد شده است. این اولین ماده بدون آزبست است که با آزبست جایگزین شده است. ویژگی های آن: مقاومت حرارتی خوب، قدرت جذب بالا در واحد سطح، هدایت حرارتی زیاد، و می تواند در شرایط ترمز خودرو با سرعت بالا و سنگین استفاده شود. با این حال، دارای معایب صدای ترمز بالا، ترک در زاویه و غیره است.

ب، مواد اصطکاک NAO. به طور کلی، به مواد اصطکاکی الیاف غیر آزبست-غیر فولادی اشاره دارد، اما دیسک ها همچنین حاوی مقادیر کمی الیاف فولادی هستند. مواد پایه در مواد اصطکاکی NAO در بیشتر موارد مخلوطی از دو یا چند الیاف (الیاف غیر آلی با مقدار کمی الیاف آلی) است. بنابراین، ماده اصطکاکی NAO یک ماده اصطکاکی فیبر هیبریدی غیر آزبست است. به طور معمول، لنت های ترمز از نوع لنت های اصطکاکی فیبر خرد شده و صفحات کلاچ لنت های اصطکاکی از نوع فیبر پیوسته هستند.

ج. مواد اصطکاکی متالورژی پودر. همچنین به عنوان مواد اصطکاکی متخلخل شناخته می شود، مواد پودری مبتنی بر آهن و مس در دماهای بالا عبور داده می شوند، قالب گیری می شوند، مخلوط می شوند و زینتر می شوند. مناسب برای شرایط ترمز و انتقال در دماهای بالاتر. مانند: هواپیما، کامیون، ترمز و انتقال ماشین آلات سنگین ساختمانی. مزایا: عمر طولانی. معایب: قیمت بالای محصول، صدای ترمز بالا، سنگین و شکننده، سایش و پارگی زیاد، مواد اصطکاک فیبر کربن. یک ماده اصطکاک ساخته شده از فیبر کربن به عنوان تقویت کننده. فیبر کربن دارای مدول بالا، هدایت حرارتی و مقاومت در برابر حرارت است. مواد اصطکاکی فیبر کربن بهترین در بین انواع مواد اصطکاکی هستند. لنت های اصطکاکی فیبر کربن دارای ظرفیت جذب بالا و وزن مخصوص نور در واحد سطح هستند. مخصوصاً برای تولید لنت ترمز هواپیما مناسب است. همچنین از لنت ترمز برخی از خودروهای مدل بالا خارجی استفاده شده است. به دلیل قیمت بالای آن، دامنه کاربرد آن محدود و خروجی آن کم است. در جزء مواد اصطکاکی فیبر کربن، علاوه بر فیبر کربن، از ترکیبی از گرافیت و کربن استفاده شده است. چسب آلی موجود در ترکیب نیز کربنیزه می شود، بنابراین مواد اصطکاکی فیبر کربن را مواد اصطکاکی کربن-کربن یا مواد اصطکاک مبتنی بر کربن نیز می نامند.